سیم در انگلستان از دوره قرون وسطی کشیده شد. از سیم برای ساخت کارت‌ها و سنجاق‌های پشمی استفاده می‌شد، کالاهای تولیدی که واردات آن توسط ادوارد چهارم در سال 1463 ممنوع شد.
سیم کابل صائب معمولا با مواد عایق مانند پلاستیک، پلیمرهای لاستیکی مانند یا لاک پوشانده می شوند. عایق کاری و روکش کردن سیم و کابل امروزه با عبور دادن آنها از اکسترودر انجام می شود.
اولین کارخانه سیم در بریتانیای کبیر در تینترن در حدود سال 1568 توسط بنیانگذاران شرکت مواد معدنی و باطری که انحصار این کار را داشتند، تأسیس شد.
به غیر از دومین آسیاب سیمی آنها در نزدیکی وایتبروک، قبل از نیمه دوم قرن هفدهم هیچ آسیاب سیمی دیگری وجود نداشت. علیرغم وجود آسیاب ها، کشیدن سیم تا اندازه های ریز به صورت دستی ادامه داشت.
طبق توضیحاتی در اوایل قرن بیستم، «سیم معمولاً به شکل استوانه‌ای کشیده می‌شود؛ اما ممکن است از هر بخش دلخواه با تغییر طرح کلی سوراخ‌های صفحه کشی که از آن عبور می‌کند، ساخته شود.
ورق کشی یا قالب قطعه ای از چدن سخت یا فولاد سخت است، یا برای کارهای ریز ممکن است الماس یا یاقوت باشد. هدف استفاده از سنگ های قیمتی این است که قالب ها را قادر سازد تا برای آنها استفاده شود.
یک دوره قابل توجه بدون از دست دادن اندازه خود، و بنابراین تولید سیم با قطر نادرست. قالب های الماس زمانی که قطر اصلی سوراخ خود را از دست داده اند باید دوباره سوراخ شوند، اما قالب های فلزی با کوبیدن سوراخ و سپس بیرون راندن دوباره به اندازه کاهش می یابند.
برای اصلاح قطر با پانچ: سیم اغلب با کشیدن مکرر از طریق قالب‌های کوچک‌تر یا به طور سنتی سوراخ‌هایی در صفحات کشش به قطر و ویژگی‌های مورد نظر کاهش می‌یابد.
پس از چند بار عبور، سیم ممکن است آنیل شود تا کشش بیشتر تسهیل شود یا، اگر محصول نهایی است، برای به حداکثر رساندن شکل پذیری و رسانایی.
در گذشته، مواد مورد استفاده برای عایق بندی شامل پارچه یا کاغذ تصفیه شده و محصولات مختلف مبتنی بر روغن بود. از اواسط دهه 1960، پلاستیک و پلیمرهایی که خواصی شبیه به لاستیک از خود نشان می‌دهند غالب بوده‌اند.
دو یا چند سیم ممکن است به صورت متحدالمرکز پیچیده شده و با عایق از هم جدا شوند تا کابل کواکسیال را تشکیل دهند. سیم یا کابل ممکن است بیشتر با موادی مانند پارافین، نوعی ترکیب نگهدارنده، قیر، سرب، روکش آلومینیومی یا نوار فولادی محافظت شود.
ماشین‌های رشته یا پوشاننده مواد را روی سیم می‌پیچند که به سرعت از آن عبور می‌کند. برخی از کوچکترین ماشین های پوشش پنبه ای دارای یک درام بزرگ هستند که سیم را گرفته و آن را از طریق چرخ دنده های دندانه دار حرکت می دهد.
سیم از مرکز دیسک‌هایی که بالای یک تخت بلند نصب شده‌اند عبور می‌کند و دیسک‌ها هر کدام تعدادی بوبین دارند که از شش تا دوازده یا بیشتر در ماشین‌های مختلف متفاوت است.
مقداری از مواد پوششی روی هر بوبین پیچیده می‌شود و انتهای آن به سیم هدایت می‌شود که نسبت به بوبین‌ها موقعیت مرکزی را اشغال می‌کند.
این دومی ها با سرعتی مناسب با دیسک های خود می چرخند، در نتیجه پنبه روی سیم قرار می گیرد و به شکل مارپیچی می پیچد تا روی هم قرار بگیرند.
اگر رشته‌های زیادی مورد نیاز باشد، دیسک‌ها تکرار می‌شوند، به طوری که ممکن است شصت قرقره حمل شود، دسته دوم از رشته‌ها روی رشته اول گذاشته می‌شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.